“3 Decades of recording of authentic Belgium R&B under the motto:
When roots music comes on knockin’… “

Voor de liefhebbers van swingende Rhythm & Blues en Rock & Roll zijn The Blue Chevys al lang geen onbekenden meer. Zij die er tijdens het BRBF (Blues Peer) 2004, Swing Wespelaar 2007, Duvel Blues 2011, Binkom Blues 2013 of recenter de Hageland Blues & Roots Night 2016 of… bij waren en nog herinneren, weten dat deze band uit Werchter live altijd voor “sfeer & gezelligheid” garant staat. De band werd in 1989 opgericht (ik citeer) “tijdens de wilde tienerjaren van drie Chevy nozems -lees: Kris, Frederic & Philippe- op de Don Bosco school in Haacht”, nadat Kris Bries (zang, harmonica), Jan Ursi (keys) en de broers Frederic (gitaar) & Philippe (drums) Martello hun passie voor vintage R&B, rockabilly en ouderwetse R&R op lokale podiums deelden. Nog in datzelfde jaar brachten ze hun debuut single “Another Try” uit en werd de aftrap echt gegeven. Het duurde tot 2003 en het sterk rockende debuutalbum ‘Motel Birdcage’ voor The Blue Chevys bij het grote publiek als live band doorbraken. Met de jaren veranderden de smaken van de bandleden en werd er ook al eens (als experiment) verder “buiten de lijntjes gekleurd”.

Als nevenproject PopLawSky (genoemd naar de Poolse uitvinder Stephen Poplawski -1885-1956- die in 1922 de blender uitvond) brengt de gewijzigde band (opgebouwd rond de originele bezetting van de Blue Chevys, zonder pianist Jan Ursi) een opwindende mix van uiteenlopende stijlen. In 2007 wordt het Americana/indie-rockalbum ‘Moving On’ uitgebracht. In dat jaar staan ze ook op de affiche van Swing (Blues for the People Festival) in Wespelaar en in 2008 nemen ze deel aan Humo’s Rock Rally. Tijdens de préselecties krijgen ze het etiket “té bluesy” opgekleefd. De band beleeft als support act van Canned Heat een hoogtepunt. Naargelang de optredens in de daaropvolgende jaren schaarser en schaarser worden, gaan de bandleden meer hun eigen muzikale passies volgen en gaan de Chevys tijdelijk te gronde.

In de zomer van 2014, door een toevallige ontmoeting op een tuinfeestje in Rijmenam -waar Ursi afkomstig van is- en een optreden van Isolde et Les Bens (Isolde Lasoen is drumster bij Daan en Les Bens zijn Ben Van Camp: gitaar, Ben Brunin: contrabas & Ben Vermeir: keys), wakkert de creatieve vlam weer aan bij de originele bandleden en rijpt er het idee om The Blue Chevys opnieuw glans (lees: een kans) te geven. Met de terugkeer van Ursi en nieuw bloed (Sven Smekens - ritme gitaar en Jean-Luc Cremens - bas) is niet veel later de wederopstanding een feit. Ook voor de Chevys geldt dat “het bloed kruipt waar het niet gaan kan”.

Anno 2020, na deelname aan de finale van de BBC 2018 én, na het uitbrengen van de EP ‘Turn It Back’ [2016] en ‘Twice Fifteen’ [2018] -een verzamelalbum n.a.v. hun 30-jarig bestaan- is de line-up van The Blue Chevys -Jan Ursi besluit dat de drukke agenda niet meer te combineren valt met familie, werk en activiteiten als jazz promotor, verlaat na 15 jaar de groep- als volgt: Kris Bries (zang, harp), Frederic Martello (lead gitaar), Philippe Martello (percussie), Sven Smekens (ritme gitaar), Jean-Luc Cremens (bas), Koen Desloovere (sax) & Kim Vandeweyer (trompet).

Mijn éérste live verslag van het nieuwe jaar, met The Blue Chevys in de hoofdrol, doen we vanuit de Spirit of 66. Na de Vlaamse podia gaan ook Wallonië, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en Frankrijk verder voor de bijl met optredens in Devant-Les-Bois, Nancy (FR) en vanavond (eindelijk) in de befaamde, onvolprezen muziekclub van Francis (en Ronald) Géron in Verviers. Dat een Vlaamse band in Luik, in Vervî aan de Vesder met een muzikale missie op het podium stond, is al vanaf de start rond half negen duidelijk. De charismatische frontman Kris Bries kan als medeoprichter putten uit jaren ervaring en demonstreert dit meermaals. Na de opener ”I Belong” staan er al enkele nummers op de lange setlist van de voor dit jaar aangekondigde nieuwe “echte” release. “Willow Tree” (bluesy), “Lonely People” (Americana), “Let Me In” (Soul/Rock) en “Never Gone” (Sixties Honky Tonk Rock, knipogend naar de Stones) volgen na elkaar en worden enkel door “Treat Her Right“ (een nummer uit hun debuutalbum BirdCage Motel - 2003) even onderbroken. De solo’s op altsax (Koen Desloovere) en trompet (Kim Vandeweyer) zorgen ervoor dat beide heren even wat meer aandacht krijgen, wat hun plaats in de achtergrond op het podium niet echt biedt. Niet alleen eigen werk maar ook werk van o.a. El Fish uit 1998 (“Shake’m”), van het Boston duo Brian Templeton & Michael Dinallo aka de Radio Kings uit 1994 ("Love Like a Wave”), van Johnny “Guitar” Watson uit 1975 (“Too Tired”) en van Teddy Morgan & The Pistolas uit 2003 (“Her Love Still Haunts Me”) komen tussen het ruime aanbod van swingende Rock & Roll aan de beurt. “Turn It Back”, de titelsong en “Snakes” komen uit hun 2016-EP. Het is opnieuw Frederic Martello die, met knappe solo’s op één van zijn geweldige Gretsch gitaren, de temperatuur in de Spirit doet stijgen. Met “Sitting On a Stone” (terug te vinden op hun compilatiealbum ‘Twice Fifteen’), waarvoor Koen even het wasbord omhangt, krijgen we het meest bluesy nummer van de avond. Met “Ma Babe” (van Ron Holden) dat we kennen van The Fabulous Thunderbirds -de klok duidt bijna tien uur aan- wordt de finale voelbaar ingezet, waarbij de shuffle/meezinger “Make Up Your Mind” (ik mis hier de piano van Jan Ursi!) de “encores” voorafgaat. Het nummer (nog een) van Teddy Morgan (uit zijn album ‘Ridin’ in Style’) bevestigt de band die ze nog hebben met de producer van hun PopLawSky album ‘Movin’ On’, de blues- en Americanalegende en gitarist in de groep van acteur Kevin Costner. In de Spirit, de eerste koppels doen ondertussen een dansje, slaat daarna het vuur uitbundig in de pan met Nathaniel Rateliff (& The Night Sweets) hit uit 2015, “S.O.B.” en Paul Lamb’s “One More Time”. Zowel Kris als Frederic komen van het podium af, klimmen tussen het publiek op een stoel en kijken zo het enthousiaste publiek al zingend en spelend recht in de ogen. In tijden van gemiste super- en bloedmanen (respectievelijk een heldere volle maan XL en de totale eclips van) mistte ik vanavond mijn persoonlijke Chevys’ hit “Follow the Moon”, al was het maar om te midden van al de drukte die R’n’R oproept, even enige rust en wat soelaas te brengen. Jezelf opnieuw uitvinden is weinigen gegeven, maar The Blue Chevys blijven telkens in hun opzet slagen

The Blue Chevys willen in 2020 niet stilstaan, maar met volle kracht vooruitgaan. Ze zijn klaar voor de podia en, er worden opnames voor een nieuwe, “echte” volgende full-CD ingepland. Dit maakten ze vanavond in Verviers “pour tous” duidelijk! Chevys, c’est clair: "tonight, we've been rockin' an' rolling in your arms…”.

Eric Schuurmans

foto © Manon Houtackers

meer foto © Manon Houtackers

Meer video's :  WILLOW TREE - LONELY PEOPLE - LET ME IN - TURN IT BACK - SNAKES - SITTING ON A STONE

Line up:
Kris Bries: zang, harp/ Frederic Martello: lead gitaar/ Philippe Martello: percussie/ Sven Smekens: ritme gitaar/ Jean-Luc Cremens: bas/ Koen Desloovere: sax/ Kim Vandeweyer: trompet

Set list:
I Belong (3) – Willow Tree* - Treat Her Right (2) – Lonely People* – Let Me In* – Never Gone* – Shake’m (El Fish - 1998) – North Side Gal (J.D. McPherson – 2010) – Moving On (3) – Love Like a Wave (Radio Kings - 1994) – Too Tired (Johnny “Guitar” Watson - 1975) – Her Love Still Haunts Me (Teddy Morgan and The Pistolas) – Turn It Back (4) – Snakes (4) – Sitting On a Stone (3) – Ma Babe (The Fabulous Thunderbirds) – Make Up Your Mind (Teddy Morgan - 1994) – ENCORES – S.O.B. (Nathaniel Rateliff & The Night Sweets) – One More Time (Paul Lamb & The King Snakes - 1992) / *release 2020 / 5-Twice Fifteen [2018] | 4-Turn It Back (EP,6#) [2016] | 3-Moving On, by PopLawSky (EP) [2007] | 2- BirdCage Motel [2003] | 1-It’s Time (EP) [1996] |